Toen Virginie Jamin door de schappen van de bibliotheek van Emile Hermès bladerde, stuitte ze op een verhandeling over de paardensport, gepubliceerd in Duitsland in de 18e eeuw. Ze liet zich inspireren door een van de platen in dit werk, waarop de patronen zijn afgebeeld die op de grond zijn getekend door natuurlijke en kunstmatige paardengangen, om zo een decoratief ontwerp te creëren, een vrije uitdrukking van het repertoire van paardenvlechten. Met zijn elegante en eenvoudige asymmetrische samenstelling viert deze sjaal het vakmanschap van versiering.